EIC ธนาคารไทยพาณิชย์ ออก บทวิเคราะห์ เรื่อง ปรับกลยุทธ์อุตสาหกรรม EEC รับความเสี่ยงน้ำระยะยาว  โดยระบุว่า การขยายตัวของอุตสาหกรรมใน EEC มีแนวโน้มที่จะทำให้ความต้องการใช้น้ำเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้นตามการขยายตัวของกำลังการผลิต ทำให้ภาครัฐและเอกชนที่เกี่ยวข้องต้องพัฒนาโครงการต่างๆ เพื่อเพิ่มความจุน้ำในพื้นที่อีกกว่า 350 ล้านลูกบาศก์เมตรในระยะ 10 ปี

·        ถึงแม้จะมีแผนรองรับความต้องการใช้น้ำในพื้นที่ที่จะขยายตัว แต่อุตสาหกรรมยังอาจต้องเผชิญความเสี่ยงจากการขาดแคลนน้ำเนื่องจากปริมาณน้ำฝนที่ไม่แน่นอนในแต่ละปีตามวัฏจักรของสภาพอากาศ สภาวะ water stress หรือการที่ไม่สามารถดึงน้ำที่ได้คุณภาพและปริมาณตามที่ต้องการมาใช้ได้ รวมถึงการขัดแย้งกับชุมชนจากการใช้ทรัพยากรน้ำร่วมกัน ซึ่งความเสี่ยงเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะรุนแรงขึ้นในอนาคต

·        อีไอซีแนะอุตสาหกรรมควรประเมินการใช้น้ำของหน่วยงาน ตั้งเป้าหมายในการปรับประสิทธิภาพการใช้น้ำ สร้างเสริมความสัมพันธ์กับชุมชนเพื่อการใช้ทรัพยากรน้ำร่วมกันอย่างคุ้มค่าและเท่าเทียม นอกจากนี้อาจลงทุนในเทคโนโลยีน้ำเพื่อสำรองน้ำใช้ในสภาวะฉุกเฉิน โดยพิจารณาความเป็นไปได้ของสภาวะขาดน้ำอย่างรุนแรง เพื่อลดผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นได้ทั้งด้านต้นทุน ความต่อเนื่องของการผลิต และความสัมพันธ์กับชุมชน

การพัฒนาอุตสาหกรรมในพื้นที่ EEC จะทำให้ความต้องการใช้น้ำในภาคตะวันออกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในระยะเวลาอันสั้นตามการขยายตัวของกำลังการผลิต เป็นผลให้หน่วยงานทั้งภาครัฐและภาคเอกชนที่เกี่ยวข้องต้องเร่งลงทุนเพื่อเพิ่มความจุน้ำให้ได้อีกกว่า 350 ล้านลูกบาศก์เมตรภายในระยะ 10 ปี ผ่านโครงการบริหารจัดการน้ำต่างๆ เช่น การเพิ่มความจุอ่างเก็บน้ำ การสร้างอ่างเก็บน้ำใหม่ ปรับปรุงระบบสูบน้ำกลับท้ายอ่าง การสร้างอ่างพวง และการหาแหล่งน้ำสำรอง เป็นต้น

ถึงแม้ว่าภาครัฐและเอกชนจะมีแผนรองรับการเติบโตของความต้องการใช้น้ำใน EEC แล้ว แต่ความเสี่ยงด้านการขาดแคลนน้ำอาจเกิดขึ้นได้ เนื่องจากปริมาณน้ำฝนที่ไม่แน่นอนในแต่ละปี ตามสภาวะภูมิอากาศ โดยเฉพาะวัฏจักรเอลนิโญ่ (El Niño) ที่ทำให้เกิดสภาวะแล้งอย่างเช่นช่วงปลายปี 2014 จนถึงต้นปี 2016 ที่ผ่านมา (รูปที่ 1) และจะเกิดขึ้นอีกทุกประมาณ 6 ปี รวมถึงความเสี่ยงด้านการขาดแคลนน้ำที่ยังขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่นร่วมด้วย จากข้อมูลของ World Resource Institute (WRI) พบว่า ในปี 2030 ลุ่มน้ำบางประกง อันเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่โครงการ EEC จะอยู่ในสภาวะความเครียดน้ำ หรือ water stress  มากขึ้น เพราะมีความต้องการใช้น้ำเพิ่มขึ้น ขณะที่ปริมาณน้ำที่มีคุณภาพซึ่งสามารถนำมาใช้ได้นั้นมีอยู่อย่างจำกัด สะท้อนให้เห็นถึงความไม่แน่นอนจากความเสี่ยงของภัยธรรมชาติที่อาจมีผลกระทบต่อการดำเนินธุรกิจในระยะยาวทั้งด้านต้นทุน ความต่อเนื่องของการผลิต และความสัมพันธ์กับชุมชน

แม้ในระยะสั้นความเสี่ยงจากการขาดแคลนน้ำจะอยู่ในระดับต่ำ แต่ผู้ประกอบการควรพิจารณาลงทุนปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำ เพื่อลดผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต จากผลสำรวจในปี 2017 ของ Carbon Disclosure Project (CDP) ซึ่งเป็นองค์กรที่สนับสนุนให้บริษัทรายงานผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและการบริหารความเสี่ยงทางธุรกิจเพื่อความยั่งยืน ระบุว่าผู้ประกอบการทั่วโลกเริ่มเห็นว่า การขาดแคลนน้ำ (water scarcity) ภัยแล้ง และน้ำท่วม คือสาเหตุหลักที่ทำให้ความเสี่ยงด้านต้นทุนการใช้น้ำสูงขึ้น รวมถึงทำให้เกิดการหยุดชะงักของห่วงโซ่อุปทาน และเป็นการสร้างความขัดแย้งกับชุมชนใกล้เคียงจนอาจนำไปสู่การฟ้องร้อง ทั้งนี้ เพื่อลดผลกระทบจากความเสี่ยงดังกล่าว บริษัทชั้นนำกว่า 2,000 รายทั่วโลกจึงเริ่มหันมากำหนดเป้าหมายการใช้น้ำขององค์กรอย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืนมากขึ้น เช่น บริษัท Dow Chemical ได้ออกมาประกาศว่าทางบริษัทจะลดการใช้น้ำในกระบวนการผลิต โดยเฉพาะในพื้นที่ที่เกิดสภาวะ water stress ให้ได้อย่างน้อย 20% ภายในปี 2025 ด้วยการใช้เทคโนโลยีบำบัดน้ำเสียเพื่อนำน้ำกลับมาใช้ใหม่ รวมถึงสร้างเครือข่ายคู่ค้าเพื่อปรับปรุงการเข้าถึงและคุณภาพน้ำทั่วโลก ทั้งนี้ บริษัทที่ตอบแบบสำรวจของ CDP ทั่วโลกในปี 2017 ได้ใช้เงินลงทุนไปแล้วราว 7.4 แสนล้านบาทในโครงการเกี่ยวกับน้ำทั้งในและนอกรั้วโรงงานเพื่อลดผลกระทบจากความเสี่ยงด้านน้ำ

สำหรับอุตสาหกรรมที่ใช้น้ำปริมาณมากเป็นวัตถุดิบควรวางแผนการใช้น้ำอย่างยั่งยืน ยกตัวอย่าง อุตสาหกรรมผลิตอาหารและเครื่องดื่มซึ่งเป็นอุตสาหกรรมที่ต้องใช้น้ำในกระบวนการผลิตอย่างมาก ซึ่งอาจนำไปสู่ความขัดแย้งกับชุมชนที่ใช้แหล่งน้ำเดียวกันได้ จึงควรลงทุนในโครงการทั้งปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำภายในโรงงานและเสริมสร้างความสัมพันธ์กับชุมชนใกล้เคียงเพื่อใช้ทรัพยากรน้ำร่วมกันอย่างคุ้มค่าและเท่าเทียม ตัวอย่างเช่น โรงงานของบริษัท Coca-Cola ในอินเดียเคยขัดแย้งกับชุมชนรอบข้างในปี 2007 เนื่องจากมีการสูบน้ำขึ้นมาใช้ในกระบวนการผลิตน้ำอัดลมบรรจุขวดจนชุมชนรอบข้างได้รับผลกระทบ นำไปสู่การประท้วงและหยุดการผลิต ทำให้ Coca-Cola ต้องวางกลยุทธ์การใช้น้ำขององค์กรใหม่ โดยมีเป้าหมายว่าจะนำน้ำที่ดึงไปใช้ในกระบวนการผลิตกลับสู่แหล่งน้ำ ปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำขององค์กร บริหารน้ำเสียที่เกิดขึ้นในบริเวณโรงงาน และนำแนวคิดเรื่อง water stewardship ซึ่งเป็นแนวคิดด้านการใช้น้ำอย่างยั่งยืนทั้งต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมมาเป็นมาตรฐานการดำเนินการขององค์กร (standard operating procedures) ที่ใช้กับโรงงาน Coca-Cola ทั่วโลก จนสามารถคืนน้ำได้เท่ากับปริมาณน้ำตามยอดขายของบริษัทได้สำเร็จ หรือราว 221 ล้านลูกบาศก์เมตร ผ่านโครงการคืนน้ำสะอาดสู่ธรรมชาติ และส่งเสริมการเข้าถึงน้ำสะอาดและสุขาภิบาลอย่างเท่าเทียมแก่ชุมชน

นอกจากนี้อุตสาหกรรมที่ใช้น้ำในปริมาณมากและมีความเสี่ยงที่กระบวนการผลิตจะเสียหายอย่างรุนแรงจากการขาดน้ำ ควรพิจารณาลงทุนในเทคโนโลยีน้ำเพื่อรองรับสภาวะฉุกเฉิน เช่น อุตสาหกรรมผลิตไฟฟ้า ปิโตรเคมีและโรงกลั่น ซึ่งจำเป็นต้องใช้น้ำเพื่อการหล่อเย็นในกระบวนการผลิตและยังต้องใช้น้ำที่ได้คุณภาพ เช่น น้ำบริสุทธิ์ (demineralized water) อีกด้วย (รูปที่ 2)

อีไอซีมองว่าการลงทุนในเทคโนโลยีที่ช่วยลดการระเหยของน้ำและช่วยผลิตน้ำจืดจะสามารถตอบโจทย์การสำรองน้ำใช้ในสภาวะฉุกเฉิน เช่น โซลาร์ฟาร์มลอยน้ำ (floating solar farm) จะช่วยลดการระเหยของน้ำในอ่างเก็บน้ำ อีกทั้งสามารถผลิตไฟฟ้าเพื่อลดค่าใช้จ่ายบางส่วนและทำให้การลงทุนมีจุดคุ้มทุนเร็วขึ้น นอกจากนี้ มีผู้เล่นบางรายที่ได้นำเทคโนโลยีผลิตน้ำจืดมาใช้แล้ว เช่น การนำน้ำเสียไปบำบัดให้ได้น้ำจืด และเทคโนโลยีนำน้ำทะเลมาผลิตเป็นน้ำจืด (desalination) อย่างไรก็ดี เทคโนโลยีแต่ละชนิดมีข้อจำกัดและต้นทุนในการใช้งานที่แตกต่างกันออกไป เช่น น้ำเสียจากกระบวนการผลิตบางชนิดอาจไม่คุ้มที่จะนำมาบำบัดเพื่อนำกลับไปใช้ใหม่ เพราะต้องใช้เทคโนโลยีบำบัดขั้นสูงจึงจะได้น้ำที่มีคุณภาพดีพอที่จะใช้ได้ หรือต้นทุนการผลิตน้ำจืดจากน้ำทะเลต่อหน่วยแพงกว่าราคาน้ำประปาเฉลี่ยราว 3-3.5 เท่าแม้ว่าต้นทุนมีแนวโน้มปรับตัวลดลงอย่างต่อเนื่องก็ตาม ดังนั้น ผู้ประกอบการจึงควรพิจารณาถึงระดับความเป็นไปได้ของสภาวะฉุกเฉินในระยะยาว คุณภาพน้ำที่ต้องการ และต้นทุนของเทคโนโลยีในการประเมินความคุ้มค่าการลงทุน

อีไอซีแนะผู้ประกอบการประเมินการใช้น้ำ และวางเป้าหมายด้านการปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำ ให้เป็นหนึ่งในกลยุทธ์ขั้นพื้นฐานในการดำเนินธุรกิจ เพื่อลดผลกระทบจากความเสี่ยงด้านการขาดแคลนน้ำ ภัยแล้ง และสภาวะ water stress ซึ่งอาจกระทบกับการผลิตและภาพลักษณ์องค์กรได้ นอกจากนี้ ผู้ประกอบการควรประเมินการใช้น้ำทั้งของตนเองและซัพพลายเออร์เพื่อกำหนดเป้าหมายและมาตรการลดความเสี่ยงร่วมกัน

ผู้ประกอบการกลุ่มที่ใช้น้ำเป็นวัตถุดิบในการผลิตควรปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำและมีแผนบริหารจัดการน้ำร่วมกับชุมชน เพื่อส่งเสริมให้เกิดการใช้ทรัพยากรน้ำร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพและเท่าเทียม เช่น แผนน้ำฉุกเฉิน และแผนผันน้ำหรือปันน้ำในฤดูน้ำแล้งหรือน้ำท่วมกับชุมชนรอบข้าง เป็นต้น

อุตสาหกรรมที่ใช้น้ำมากและมีความเสี่ยงที่กระบวนการผลิตจะเสียหายอย่างรุนแรงจากการขาดน้ำ ควรพิจารณาลงทุนในเทคโนโลยีน้ำเพื่อสำรองน้ำใช้รับสภาวะฉุกเฉิน โดยเฉพาะกลุ่มที่ตั้งอยู่ในบริเวณลุ่มน้ำบางประกง ทั้งนี้ ควรเลือกลงทุนในเทคโนโลยีน้ำที่สอดคล้องกับความเป็นไปได้ของสภาวะขาดน้ำอย่างรุนแรงในระยะยาว ต้นทุนของเทคโนโลยี และคุณภาพน้ำที่ต้องการ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Changing EEC strategy to manage water risks

·        The Expansion of EEC industries is also likely to drive water demand up in brief period because of the increase in production capacity. Consequently, the relevant agencies from both public and private sectors need to develop supporting projects to increase watershed capacity by over 350 million cubic metres of capacity over the next 10 years.

·        Despite having a plan to support the increasing need for water in the EEC, industries may yet face risks from water scarcity. This is due to the irregular rainfall that fluctuates each year according to the weather cycle, water stress condition leading to industries being unable to reach the desired volume and water quality, as well as potential conflicts with the local community that rely on the same water source. These risks also have the potential to accentuate in the future.

·        Therefore, industries must evaluate their water requirements, set targets for improving water efficiency, and forge a positive relationship with the local community who share water resources in an efficient and equal manner. Additionally, industries may also invest in a freshwater production technology to conserve water for emergency use. This consideration should be based on the possibility of having a severe water shortage to reduce potential impacts on costs, production continuity, and relationship with the local community.

Industrial development in the EEC zone will rapidly increase demands for water in Thailand’s eastern region in-line with the expansion of production capacity.   The consequence of this development is that relevant public and private sectors will have to invest in various projects to add over 350 million cubic metres of watershed capacity over the next 10 years. This can be achieved through water management projects, such as increase the capacity or build a new water reservoir, improve the pump system that feeds water back into the reservoir, and finding a new source of water.

Although both public and private sectors have plans to support the increasing need for water in the EEC, the risk of water scarcity remains due to irregular rainfall depending on the climate in a particular year. This is especially applicable to the El Niño, which induced drought such as at the end of 2014 through to 2016 (Figure 1) and is likely to recur every 6 years.

In addition to the weather cycle, there are other factors that can also create water scarcity. According to World Resource Institute (WRI), it is suggested that the Bangpakong basin, part of the EEC zone, will face water stress in 2030 which resulting in limited access to desirable quantity and quality of water. The increasing demands for water that exceeds the available amount reflect the uncertainties related to natural disasters that could impact long-term business operation including costs, production continuity, and the relationship with the local community.

Although the risk of water scarcity remains low in the short-term, businesses should consider investing in improving water efficiency. Such an investment will help to reduce the potential impacts in the future. From a survey in 2017 by Carbon Disclosure Project (CDP), an organisation which supports companies to self-report their environmental impacts and risk management strategy towards sustainable economy, it was reported that businesses all over the world are becoming more aware that water scarcity, drought, and flood are the main factors that increase risks of having a higher water consumption cost. This is in addition to the risks of causing disruption to the supply chain and conflicts with the local community that lead to lawsuits. To mitigate these risks, 2,000 leading companies around the world are increasingly setting water consumption target in an effective and sustainable manner. To give an example, Dow Chemical has announced that the company will reduce water consumption during production and in the area facing water stress of at least 20% by 2025. This will be achieved using water treatment technology that allows water to be reused, as well as creating a partnership network that improves access and quality of water worldwide. It is worth noting that companies who replied CDP survey in 2017 have invested approximately THB 7.4 hundred billion on water projects both within and outside the facility with the aim of mitigating impacts from water risks.

Industries that consume a large quantity of water as their raw material should develop a plan for sustainable water consumption. For example, food and beverage industry need a large quantity of water that could lead to conflicts with the local community that shares the same resource. Therefore, companies should invest in projects that improve water efficiency and strengthen a relationship with the nearby community to share water resource in an effective and equal manner.

As an example, Coca-Cola factories in India used to conflict with surrounding communities in 2007 because the company extracted large quantities of water to use in their production process that affected the communities leading to protests and temporary plant shut down. Consequently, Coca-Cola had to develop a new strategy on water consumption with the goals of returning water used in the production process to its source, improve effectiveness of water efficiency the factories, better management of wastewater in the factories, and implement the water stewardship concept in which sustainable water consumption, both to the community and environment, is adopted as standard operating procedures in Coca-Cola factories worldwide. As a result, the company has returned 221 million cubic metres of water, equivalent to company’s water used in global sale volume, into nature and communities through clean water and sanitary campaigns.

Furthermore, industries that consume a large amount of water and are at risk from severe damage to production process due to water shortage should invest in technology to conserve water for emergency use. For example, electric power industry, petrochemicals, and refinery require water for cooling in the production process while needing water of higher quality, such as demineralised water, as well.

EIC views that investment in technologies that reduce water evaporation and produce freshwater will address the issue of water conservation for use in an emergency. Such a technology could be the floating solar farm which reduces water evaporation in a reservoir. As a bonus, the technology can also produce electricity that helps to reduce costs and recover the investment sooner. In addition, several businesses have already invested in freshwater production technologies. These include technology to produce freshwater from wastewater that has been treated to be reused or technology to desalinate seawater into freshwater. Nevertheless, each technology has its own drawbacks and cost implications. As an example, some types of wastewater may not be worth treating because they will require investing in advanced technology to receive water of good enough quality. Meanwhile, the production cost of desalinating seawater per unit is still around 3-3.5 times more expensive than water from the tap despite the technology becoming cheaper. Therefore, businesses will need to consider the possibility of encountering water emergency, the required water quality, and the costs of technology to evaluate the return on investment.

*Note – In the context of normal development according to water strategy stated in EEC progress report between March-May 2560 published on 29 May 2560

EIC suggests businesses evaluate their water usage and set their goals on improving the water efficinecy as one of their basic strategies. In this way, risks of water scarcity, drought, and water stress that can impact production process and the company’s image can be managed. Moreover, businesses should evaluate water consumption for themselves as well as their suppliers to set a common target and risk management strategy.

Businesses who use water as a raw material should enhance its water efficiency in their factory and develop water management plan with the local community to promote sharing and usage of water resource in an effective and equal manner. Examples include emergency water plan as well as diversion planning and sharing of water during drought or flood with surrounding communities.

Industries that consume a lot of water and are at risk of severe damage to their production process due to water shortage should consider investing in water conservation in case of an emergency. This advice is especially applicable to businesses located on water stress area; the Bangpakong basin. They should choose to invest in water technology that is consistent with the possibility of water scarcity in the long-term, costs of technology, and the desired water quality.

Written by :

กระแสหุ้นออนไลน์

 

Comments

B

i

u

Quote

Code

List

List item

URL

Name *
Code   
ChronoComments by Joomla Professional Solutions

Submit Comment